Tęsknisz za polskim kinem? Chcesz znowu obejrzeć klasyki lub zobaczyć nowe polskie filmy? Zebraliśmy dla Ciebie w jednym miejscu wszystkie polskie filmy dostępne na Netflixie. Posortowaliśmy je według ocen z IMDb oraz według daty dodania do katalogu. Sprawdź, na pewno znajdziesz coś wartego obejrzenia. Czy wiesz, że alkoholizm przez Światową Organizację Zdrowia (WHO) jest zaliczany do grona niebezpiecznych chorób cywilizacyjnych, które zagrażają osobom w ró W środę o 20 wrzucę nowego vloga. To vlog o ALKOHOLIZMIE. Opowiem o moim trudnym życiu jako dziecka alkoholika. Od mojego dzieciństwa do końca życia ojca. Pokażę, jak rozwija się alkoholizm i jakie czerwone flagi. Będą porady, jak wspierać rodziny alkoholików. Do jutra :). 21 Nov 2022 19:58:12 http://www.filmy-dokumentalne.pl/Dorosłe Dzieci Alkoholików (DDA) to ludzie, którzy wychowali się w rodzinach nadużywających alkoholu. Biorąc pod uwagę fakt, Zestawienie kultowych polskich filmów z lat 1950-1959.Najlepsze polskie filmy takich reżyserów jak: Munk, Has, Wajda, Kawalerowicz Dịch Vụ Hỗ Trợ Vay Tiền Nhanh 1s. Mechanizm uzależnienia. Rys. Filmbilder/YouTube Nasze mózgi mają pewien defekt – łatwo się uzależniają. Ten mechanizm jest w nich bardzo głęboko zakorzeniony i wiąże się z ewolucyjnie wykształconym układem nagrody, który ma za zadanie motywować nas do podejmowania działań sprzyjających rozprzestrzenianiu swoich genów. Problem polega na tym, że ten mechanizm ulega czasami wypaczeniu. Normalnie robimy coś korzystnego i otrzymujemy za to nagrodę. Jedna z najpopularniejszych teorii tłumaczących mechanizm uzależnienia została wysunięta przez prof. Gaetano Di Chiarę. Mówi ona o tym, że nagroda dzieli się na dwie fazy – fazę pierwszą aktywnego poszukiwania i oczekiwania przyjemności i fazę drugą pasywnego zaspokojenia. Normalnie to na przykład poszukiwanie pożywienia i uczucie sytości. Albo zdobywanie samicy i spełnienie po stosunku seksualnym. Są jednak substancje i sytuacje, które wypaczają ten mechanizm. Faza druga może podlegać habituacji czyli osłabieniu przez przyzwyczajenie. Natomiast faza pierwsza zawsze pozostaje równie atrakcyjna. W przypadku narkotyków mózg dość szybko obojętnieje na fazę drugą i „jazda” po narkotykach jest coraz słabsza i mniej atrakcyjna. Natomiast poszukiwanie i oczekiwania pozostają równie mocne. Działa to również w przypadku uzależnienia od hazardu, seksu czy internetu. W efekcie coraz gwałtowniejsze staje się poszukiwanie i coraz słabsze przynosi zaspokojenie. Równocześnie narkotyk (lub inne uzależnienie) może wyniszczać organizm fizjologicznie lub niszczyć życie pozbawiając czasu, pieniędzy czy burząc związki. Ten defekt dobrze pokazuje, że mózg nie jest ani efektem doskonałego projektu ani procesu, który prowadzi do powstawania idealnych struktur. Cóż, ewolucja w czystej postaci… Cały ten mechanizm doskonale widać na tym kilkuminutowym prostym filmie. Trudno uwierzyć, że historia zbudowana z kilku kresek może budzić takie emocje. Warto obejrzeć do końca… Przeczytaj też, czym są te dziwne rzeczy, które pływają nam przed oczami oraz czy brodaci mężczyźni są bardziej sexy? 2 votes Article Rating 28 dni Nowojorska dziennikarka Gwen Cummings rzadko poprzestaje na trzech pocałunkach, wyznaje bowiem zasadę, że w życiu trzeba iść na całość. Sprawy przybierają nieciekawy obrót, gdy na weselu swej siostry, Lily, Gwen upija się na umór i uprowadza ślubną limuzynę, którą rozbija. Sąd skazuje ją na 28 dni pobytu w klinice odwykowej. Gwen zmuszona jest respektować panujące tam surowe reguły, ale nie do końca się im poddaje, okazując jawną wrogość wobec otoczenia. Jej wewnetrzne opory przełamuje dopiero terapeuta Cornell – człowiek, który wiele w życiu przeszedł. Dzięki niemu Gwen zrozumie, że nadszedł czas, by stawiła czoła prawdzie o samej sobie. Aberdeen Dramat, Norwegia/Szwecja/Wielka Brytania, 113 min Młoda prawniczka Kaisa jest w centrum zainteresowania podczas biurowego przyjęcia wydanego na jej cześć. Wszystko wskazuje na to, że w końcu zaczyna się dla niej dobra passa i że od tej pory życie będzie się toczyć gładko. Następnego dnia budzi Kaisę telefon od matki. Kaisę boli głowa i na dodatek obok niej leży obcy mężczyzna, którego imienia nie pamięta. To ciężki poranek, a telefon od matki, o której istnieniu Kaisa najchętniej by zapomniała, jeszcze bardziej komplikuje sprawę. Ma odnależć ojca-alkoholika i przywieżć go do Aberdeen na rehabilitację w ramach nowego programu. Gdy miłość to za mało Biograficzna opowieść o Lois i Billu Wilsonach — współtwórcach idei grup wsparcia dla alkoholików i ich Burnham, młoda wykształcona kobieta z zamożnej rodziny, zakochuje się w Billu Wilsonie. Jest rok 1914 i wkrótce Bill zostaje wysłany na front. Po wojnie para pobiera się, lecz — mimo ogromnej miłości i oddania Lois — mężczyzna pogrąża się w alkoholizmie. Mijają lata. Zmagania z nałogiem odciskają się i na małżeństwie Wilsonów, i na samej Lois. Bill znajduje pomoc u dr. Boba Smitha, z którym wspólnie tworzy ideę Anonimowych Alkoholików. Osamotniona Lois nie chce siedzieć bezczynnie. Inicjuje spotkania grup rodzinnych, mających wspierać bliskich osób uzależnionych. Kiedy mężczyzna kocha kobietę Dramat/Romans, USA, 126 min Michael (Andy Garcia) i Alice (Meg Ryan) uchodzą za wzorowe małżeństwo. Mają dwie córki 9-letnią Jess i 4-letnią Casey. Michael dopiero po kilku latach zauważa, że jego żona nadużywa alkoholu, zwłaszcza gdy jego nie ma w domu. Alice coraz bardziej popada w alkoholizm, zaczyna się zachowywać nieodpowiedzialnie i niszczy harmonijne życie rodziny. Kobieta nie panując nad swoim zachowaniem wszczyna awanturę, posuwa się nawet do rękoczynów wobec córki. Michaelowi w pewnym momencie udaje się przekonać Alice do leczenia w specjalistycznym ośrodku. Mężczyzna wspiera kobietę jak może, nie zapomina o odwiedzinach, opiekuje się córkami i domem. Po leczeniu Alice wraca do domu zupełnie odmieniona, trzeźwa, ale jest bardzo surowa dla swoje rodziny, pokazując swoją siłę i niezależność. Michael nie wytrzymuje tego i wyprowadza się z domu. Korkociąg Dokumentalny, Polska, 19 min Jeden z bardziej szokujących i wywołujących najwięcej kontrowersji dokumentów Marka Piwowskiego. Już sam temat filmu – alkoholizm – niechętnie w okresie Peerelu dopuszczany był do dyskursu publicznego, tymczasem „Korkociąg” demonstrował jego rezultat ostateczny. Piwowski zebrał dokumentację w szpitalu psychiatrycznym w podwarszawskich Tworkach (sam reżyser widoczny jest kilkakrotnie na ekranie, w białym kitlu, jak próbuje nawiązać kontakt z pacjentami), by przedstawić skrajne przypadki chorób wywołanych przez ten nałóg: psychozę alkoholową, psychozę Korsakowa, delirium, padaczkę alkoholową, aż po alkoholowy zanik mózgu i obraz agonii. Materiały dokumentalne zderzone są z materiałem zainscenizowanym: anonimowy aktor czyta fragmenty autentycznego przemówienia, wygłoszonego „dla uczczenia 52. rocznicy wielkiej gałęzi przemysłu: przemysłu spirytusowego”. Zderzenie to może wydawać się niestosowne, przecież jednak skutecznie obnaża hipokryzję państwa. Lot William „Whip” Whitaker – kapitan linii lotniczych – zostaje okrzyknięty bohaterem, gdy szczęśliwie lądując uszkodzonym samolotem, ratuje życie dziewięćdziesięciu sześciu osobom spośród stu dwóch, jakie znajdowały się na pokładzie. Prowadzone po katastrofie śledztwo ujawnia jednak, że Whip siadł za stery maszyny będąc pod wpływem alkoholu i narkotyków. Mężczyzna zaczyna mieć poważne kłopoty. Mam na imię Kasia Kasia od jakiegoś czasu pije nadmiernie alkohol na czym cierpi cała jej rodzina. Mąż nie chce z nią sypiać, syn wstydzi się matki przed kolegami. Córka miała dosyć rodzinnej atmosfery i wyszła za mąż w wieku lat 19. Film rozpoczyna się od wyjścia rodzinnego do restauracji wraz z ich córką i jej mężem. Tam Kasia upija się już przed podaniem posiłku, kłóci się z zięciem, w końcu obrażona na cały świat wychodzi i postanawia wrócić samochodem do domu. Przy parkowaniu na podjeździe niszczy ogródek sąsiada i zasypia w samochodzie. W życiu zawodowym bohaterka także ma problemy. Przychodzi do pracy pijana lub na kacu, spóźnia się na spotkania z klientami, wskutek czego zostaje zwolniona. Bezradna wobec alkoholizmu rodzina postanawia ratować Kasię – robią jej interwencję, na której dostaje warunek – albo leczenie zamknięte albo wszyscy ją opuszczą. Narodziny gwiazdy Bradley Cooper wciela się w rolę Jacksona Maine’a, gwiazdora muzyki country, którego kariera chyli się ku upadkowi, kiedy odkrywa utalentowaną, nieznaną nikomu piosenkarkę Ally (w tej roli Lady Gaga). Kiedy między tą dwójką wybucha płomienny romans, Jack nakłania Ally do wyjścia z cienia i pomaga jej osiągnąć sławę. Jednak gdy kariera Ally w szybkim tempie przyćmiewa dokonania Jacka, jest mu coraz trudniej poradzić sobie z własną gasnącą gwiazdą, a także uzależnieniem od alkoholu i narkotyków. Na sprzedaż Nick Halsey (Will Ferrell) ma słabość do alkoholu, która kończy się dla niego fatalnie. Pewnego dnia, po 16 latach pracy, z hukiem wylatuje z firmy, a po powrocie do domu zastaje zamknięte drzwi. Żona wystawia wszystkie jego rzeczy na trawnik, a następnie wymienia zamki. Plan Nicka na najbliższe dni jest prosty – ma zamiar siedzieć w fotelu na trawie i pić piwo. Znajomy policjant Frank (Michael Peña) uważa, że dla zachowania minimum poszanowania prawa Nick powinien przynajmniej udawać, że prowadzi podwórkową wyprzedaż. I tak facet na życiowym zakręcie zaczyna swoją walkę o przetrwanie. Organizuje sobie życie na trawniku, zyskuje kumpla i pomocnika w osobie otyłego nastolatka, powoli poznaje sąsiadów i uczy się oglądać rzeczywistość z innej perspektywy… Nazywam się Bill W Will Wilson rujnuje sobie życie z powodu pijaństwa. Wykorzystuje swe doświadczenia, aby stworzyć organizację Anonimowych Alkoholików i pomóc innym wyzwolić się z biografia Williama Griffitha Wilsona, założyciela, rozpowszechnionego na całym świecie, ruchu „Anonimowych Alkoholików” (dalej AA). W produkcji tej widzimy drogę Wilsona od zanurzania się przez niego w skrajnym wręcz pijaństwie, aż do nagłego zerwania z piciem alkoholu, zaangażowania się w pomoc innym pijakom i założenia ruchu AA. W tle tego wszystkiego twórcy filmu pokazali nam też małżeńskie i zawodowe perypetie głównego bohatera. Od jutra nie piję Oparty na książce Vernona E. Johnsona pod tym samym tytułem film ukazuje mechanizm pogrążania się w nałogu oraz wstawania z dzieli się na trzy części, które pokazują życie uzależniającego się od alkoholu Steva Millera, jego konfrontację z samym sobą oraz reakcje i próby pomocy ze strony rodziny i ukazuje także cele, który stawia sobie trzeźwiejący alkoholik oraz kolejne kroki w leczeniu nałogu. Pod Mocnym Aniołem Jerzy (Robert Więckiewicz) jest pisarzem i alkoholikiem. Poznajemy go w momencie, w którym uwierzył, że może wygrać z nałogiem. Zakochuje się w młodej dziewczynie (Julia Kijowska) i wreszcie czuje, że ma po co i dla kogo żyć. Jednak nie wytrzymuje długo. Pewnego dnia idzie prosto do baru Pod Mocnym Aniołem, gdzie zaczyna pić…Wkrótce trafia na odwyk, gdzie spotyka doktora Granadę (Andrzej Grabowski), personel ( Iza Kuna, Robert Wabich) i innych pacjentów (Jacek Braciak, Kinga Preis, Marian Dziędziel, Marcin Dorociński, Arkadiusz Jakubik, Lech Dyblik, Iwona Wszołkówna, Iwona Bielska, Krzysztof Kiersznowski), którzy tworzą niezwykle barwną galerię postaci. Jedną z metod leczenia jest czytanie spisanych wcześniej opowieści, z czasów kiedy się piło. Swoje historie, zabawne i niekiedy wstrząsające, opowiedzą: reżyser, ksiądz, policjant, kierowca TIR-a, farmaceutka, robotnik, fryzjerka i inni. Wszyscy piją, bo picie to nasz sport narodowy. Rinke za kratami Serial dokumentalny, Polska, 45 min Rinke Rooyens to producent telewizyjny, a także niepijący alkoholik, który w serialu dokumentalnym „Rinke za kratami” opowiada o ludziach, których spotkał za kratami, o ich marzeniach i problemach. Zdobył ich zaufanie, dowiedział się, co sprawiło, że trafili do więzienia i jak widzą swoją przyszłość, po odbyciu kary. Poznajemy funkcjonariuszy i osadzonych, ludzi z dwóch biegunów świata, który zwykłym zjadaczom chleba jawi się jako terra incognita, ziemia nieznana. „Odkrywamy tu trudne, ludzkie historie, na które złożyły się przypadek, nieodpowiednie towarzystwo, młodzieńcza głupota. Weryfikujemy obiegowe opinie na temat więzienia, przekonujemy się, czy to prawda, że więźniowie żyją w bardzo dobrych warunkach? Szukamy odpowiedzi na pytania: dlaczego tak wielu przestępców wraca do więzienia i zasila szeregi „recydywy”? Jak po latach izolacji człowiek może powrócić do normalnego życia? Czy w ogóle jest to możliwe? Czy związki z bliskimi mogą przetrwać tę próbę? Czy można zerwać z przestępczym życiem i zapomnieć o więziennej przeszłości? Rosetta Dramat, Belgia/Francja, 95 min Młoda i impulsywna Rosetta, mieszkająca z matką alkoholiczką, jest gotowa na wszystko, aby zdobyć pracę. Rosetta (Émilie Dequenne) zostaje zwolniona z pracy w fabryce po okresie próbnym. Dziewczyna nie może pogodzić się z decyzją, gdyż posiadanie pracy jest warunkiem sine qua non jej przetrwania. Pewnego dnia poznaje sprzedawcę gofrów, Riqueta (Fabrizio Rongione). Chłopak poleca dziewczynę swojemu szefowi i Rosetta zostaje zatrudniona przy produkcji gofrów. Po kilku dniach, właściciel ją zwalnia, angażując swojego niezaradnego syna. Obiecuje jej, że będzie mogła wrócić, jeżeli znajdzie się wolne miejsce. Rosetta decyduje się na podły czyn, aby odzyskać pracę. Spacer po linie Dramat/Biograficzny, USA, 136 min Johnny Cash był najbardziej rozchwytywanym muzykiem swoich czasów – u szczytu swej popularności sprzedawał więcej płyt niż Beatlesi. „Spacer po linie” po opowieść o narodzinach artysty, który odnalazł swój własny głos, stawiając czoła trudnej przeszłości, trawiącemu go gniewowi, uzależnieniu od alkoholu i narkotyków i pokusie łatwej sławy. Dzięki niepowtarzalnemu stylowi i piosenkom, przez które przewijają się takie motywy, jak: śmierć, miłość, zdrada, grzech, nadzieja i wiara, Johnny Cash stał się niekwestionowanym bohaterem swego pokolenia. Tylko strach Katarzyna Sosnowska – znana dziennikarka telewizyjna – po 7 latach nałogowego picia próbuje wrócić do pracy po kuracji antyalkoholowej. Jednakże sytuacja zawodowa i osobista Katarzyny nie sprzyjają wewnętrznej równowadze. Narzeczony z niewiadomych powodów opóźnia obiecaną wcześniej przeprowadzkę do niej. W pracy ciągle czuje się obserwowana i sprawdzana. Wszędzie dostrzega nieufność i wyczekiwanie, czy wystarczy jej odporności. Wpada w obsesyjny lęk przed samotnością i znów zaczyna pić. Ugotowany Adam Jones (Bradley Cooper) to charyzmatyczny szef kuchni, który w młodym wieku zyskał rozgłos jako guru paryskich restauratorów. Podążał własną ścieżką i tworzył intrygujące połączenia smaków. Nie udźwignął jednak ciężaru sławy, zniknął z pierwszych stron gazet i rozpłynął się w powietrzu. Teraz, wolny od wszelkich uzależnień, próbuje swoich sił w sercu kulinarnego Londynu. Gromadzi doborową załogę, by stworzyć najlepszą restaurację na świecie. Czy, kierując grupą utalentowanych ekscentryków, zdoła wspiąć się na kulinarny Olimp? Czy uczucie do pięknej Helene (Sienna Miller) nie przeszkodzi mu w zdobyciu upragnionej, trzeciej gwiazdki Michelin? Wszyscy jesteśmy Chrystusami Głównym motywem filmu są bolesne wspomnienia Sylwka – Syna o piciu jego Ojca – Adama. Naprzemianlegle do tego – zaczyna się w Adamie odwijać taśma własnych wspomnień, tworzących – wraz z opowiadaniem Syna – listę największych strat i ran, zadanych przez picie – sobie i bliskim. Ze wspomnień Adama wynika jeszcze coś: czarna sztafeta pokoleń. Ojciec Adama też pił i Adam poprzysiągł sobie, że nie przysporzy nigdy takiego strachu i wstydu swojemu synowi. A jednak… Zresztą Ojciec Adama też to sobie w dzieciństwie przysięgał… Więc, czy można przerwać tą czarną sztafetę Wyjść na prostą Kate i Charlie są młodym małżeństwem. Ich więź jest budowana na wzajemnej miłości do muzyki, zabawy i picia… głównie picia. Kiedy Kate dochodzi do krawędzi i może stracić pracę nauczycielki decyduje się przystąpić do grupy AA i żyć w trzeźwości. Dzięki pomocy nowej przyjaciółki i sponsorki Jenny i wicedyrektora swojej szkoły, trudnego, lecz pełnego dobrych intencji pana Daviesa, Kate podejmuje kroki, by poprawić swoje zdrowie i życie. Okazuje się, że abstynencja wcale nie jest tak łatwa, jak się spodziewała. Nowy styl życia ujawnia trudne stosunki z matką, każe zmierzyć się z kłamstwami, którymi dotychczas karmiła swoją pracodawczynię i odpowiedzieć na pytanie, czy jej związek z Charliem jest zbudowany na prawdziwej, wzajemnej miłości. Zabawa, zabawa 40-letnia prokurator Dorota (Agata Kulesza) pije, by – jak sama mówi – „nie zwariować”. Zasłaniając się immunitetem, ukrywa wszystkie wykroczenia popełnione „pod wpływem”. Skutecznie pomaga jej w tym mąż, znany polityk (Marcin Dorociński). Studentka Magda (Maria Dębska) lubi ostro imprezować, ale świetnie się uczy i ma super pracę, więc nikt nie robi jej z tego wyrzutów. Dla szanowanej chirurg – Teresy (Dorota Kolak) każdy pretekst jest dobry, żeby się napić. Alkoholu nie odmawia sobie nawet w pracy, w szpitalu dziecięcym, którego jest ordynatorem. Wkrótce, w życiu każdej z kobiet nastąpią wydarzenia, po których ich problem przybierze na sile. Czy wspierane przez rodziny i przyjaciół bohaterki zdążą go w porę pokonać? Zranione dusze Zranione dusze to film opowiadający o amerykańskiej rodzinie, wiodącej z pozoru zwyczajne, szczęśliwe życie. Z pozoru , gdyż z każdym dniem na główny plan wysuwa się problem alkoholowy, którym dotknięci zostali wszyscy członkowie tej 5 osobowej to głowa rodzin, kochający mąż i ojciec. Zawsze uśmiechnięty, dowcipny. Pracuje i dba o to, by jego dzieci osiągnęły jak najlepsze wykształcenie. Sielskie życie, jakie wiedzie posiada jedną wadę- brak znaczących sukcesów w życiu zawodowym i rodzinnym. Trudności te popychają mężczyznę coraz częściej w stronę alkoholu. On sam staje się bardziej porywczy i nerwowy. Wyładowuje się na bliskich, przy każdym osobistym niepowodzeniu obarczając ich odpowiedzialnością za doświadczane porażki. Najczęściej swoje niezadowolenie kieruje na starszego syna, dopuszczając się przemocy fizycznej, a także poniżania przy każdej nadarzającej się okazji. Żółty szalik Akcja filmu rozgrywa się dzień przed Wigilią Bożego Narodzenia. Mężczyzna w średnim wieku, dyrektor firmy, obiecuje aktualnej kobiecie jego życia, że od teraz nie będzie pił. Niestety, po raz kolejny nie udaje mu się dotrzymać obietnicy. Nieprzytomny zostaje odwieziony do matki, pod której troskliwą opieką trzeźwieje. Wieczór wigilijny spędzają tylko we dwoje, w prawdziwie świątecznej atmosferze. W prezencie od matki bohater dostaje żółty szalik, ma on stać się talizmanem, który ma go chronić przed jego największym przeciwnikiem – alkoholowym nałogiem. Żyć nie umierać Bartek (Tomasz Kot), niegdyś wzięty aktor, teraz zabawiacz publiczności w popularnym telewizyjnym show, który przepił najlepsze lata swojego życia, dowiaduje się, że jest nieuleczalnie chory. Według lekarza zostały mu zaledwie trzy miesiące życia. Bartek postanawia maksymalnie wykorzystać ten czas, uporządkować swoje sprawy, naprawić błędy życiowe i pogodzić się z ukochaną córką. Wierzy, że nie ma takiej sytuacji, z której nie byłoby jakiegoś wyjścia i – zaskakując najbliższych pogodą ducha i poczuciem humoru – stara się zmienić bieg losu i przekonać Najwyższego Scenarzystę, aby jego historia zakończyła się happy endem Wódka, a w szczególności ta nasza, polska jej odmiana (jedyna słuszna), znalazła zaszczytne miejsce w kinematografii. Dlatego artykuł ten poświęcony jest w całości temuż zacnemu trunkowi. W pierwszej kolejności należy skupić się oczywiście na okresie można zapominać, że był to czas, gdy im gorzej się działo, tym więcej wódki się piło. Powołując się na słowa K. Kosińskiego ze znakomitej książki zatytułowanej Historia pijaństwa w czasach PRL, można stwierdzić, że był to okres wódką płynący. Związane było to przede wszystkim z proletariackimi wzorami picia, które były utrwalane ustawicznie. Na podstawie dostępnych danych można stwierdzić, że ponad 90% ówcześnie spożywanych trunków stanowiła właśnie wódka. Co prawda kolejne lata przyniosły przełamanie monopolu wódczanego, jednak przez praktycznie całe lata 90. Polacy najchętniej kupowali wódkę, co musiało znaleźć swoje odzwierciedlenie w filmach. Szacuje się, że praktycznie przez trzy dekady prowadziliśmy w statystykach dotyczących spożycia tegoż trunku na terenie więc wódka pojawiała się w kinematografii, to przede wszystkim w kontekście radosnych spotkań w większym gronie osób. Jednym z pierwszym takich przykładów są Niewinni czarodzieje z roku 1960. Andrzej Wajda prezentuje historię dwójki bohaterów: Bazylego i Pelagii. Na ich pierwszej randce – po wcześniejszym zaplanowaniu – pojawia się właśnie wódka i to właśnie od niej para zaczyna swoje spotkanie. Oczywiście wódka obowiązkowo pojawia się podczas wesel. W takim na przykład Koglu-moglu z 1988 roku na gości czeka 30 butelek. Nie zapominajmy także o Wyjściu awaryjnym z 1982 roku. Główna bohaterka tego filmu, w którą wciela się Bożena Dykiel, stara się wydać za mąż córkę. I podobnie jak we wcześniejszym przykładzie, i tu na weselu nie mogło zabraknąć wysokoprocentowego staje się również przedmiotem intrygi w kultowym już Misiu Stanisława Barei z 1980 roku. W tej produkcji dwa misie wielkości człowieka wykorzystywane są do przemytu wódki. Oczywiście wódką raczy się także – słynący z bujnej czupryny – sobowtór Ryszarda Ochódzkiego. Razem z kolegami, wioząc choinki, popija on ten trunek i bierze udział w dyskusji o (eks)tradycji; później zaś mężczyźni częstują wódką konia, który bez solidnego drinka nie chce iść dalej. Oczywiście do niniejszego zestawienia należy również zaliczyć Bruneta wieczorową porą tego samego reżysera. Jeden z bohaterów tej komedii, w którego wciela się Krzysztof Kowalewski, marzy o wieczornym relaksie z butelką wódka leje się strumieniami w połowie filmów z tamtego okresu, nawet jeśli w najsłynniejszej scenie PRL-owskiego kina, pochodzącej z Popiołu i diamentu, zastępuje ją równie polski czysty spirytus, podpalany niczym znicze za poległych kolegów. Czasami wódka jest głównym bohaterem, jak w chyba najlepszym i najbardziej wstrząsającym filmie o alkoholizmie w dziejach – Pętli Wojciecha Jerzego Hasa, a czasami ubarwiającym fabułę elementem komicznym, jak ta pita ze skorupek po jajkach w Porno Marka Koterskiego. Najczęściej jest jednak po prostu zwykłym elementem rzeczywistości, pospolitym i niezauważalnym tak samo jak meblościanka i jeleń na rykowisku zdobiący wódka robiła także w opisywanym okresie karierę za granicą. Warto chociażby przywołać produkcję z 1985 roku zatytułowaną Betty. Wódka Wyborowa pojawia się w tym francuskim filmie w scenie, w której bohater o imieniu Zorg trafia do komisariatu policji, a następnie jest częstowany tymże trunkiem przez dyżurnego policjanta. Kolejna scena z wyborową ma miejsce, gdy dwaj bohaterowie wypijają kielicha za sukces. reż. Barbara Sass 1993, 1 godz. 30 min Katarzyna, dziennikarka telewizyjna, kiedyś piła przez siedem lat. Od roku jest abstynentką. Chodzi na spotkania Klubu Anonimowych Alkoholików. Mimo że porzuciła nałóg, wciąż nie może ułożyć sobie życia osobistego. Tymczasem w Klubie pojawia się nowa alkoholiczka, młoda kobieta o imieniu Bożena, matka dwojga dzieci, głęboko sfrustrowana domowymi obowiązkami. Katarzyna jako ta, która zwyciężyła nałóg, dostaje zadanie opieki nad nowicjuszką. reżyseria: Barbara Sass scenariusz: Barbara Sass zdjęcia: Wiesław Zdort muzyka: Piotr Rubik scenografia: Władysław Bielski kostiumy: Maria Kostrzewska charakteryzacja: Ewa Symko-Marczewska dźwięk: Krzysztof Grabowski montaż: Maria Orłowska obsada: Anna Dymna, Dorota Segda, Dorota Pomykała, Jerzy Trela, Krzysztof Globisz, Cezary Pazura produkcja: Telewizja Polska producent: Tomasz Orlikowski produkcja wykonawcza: AT-Film kierownik produkcji: Tomasz Orlikowski współfinansowanie: Animex Legenda Konkurs Filmów Mikrobudżetowych Konkurs Filmów Krótkometrażowych O znaczeniu lądowania w Normandii, znanego również jako operacja „Neptun”, napisano i powiedziano chyba wszystko. Otwarcie drugiego frontu pozwoliło wojskom alianckim okrążyć będące w coraz większym kryzysie wojska III Rzeszy. Samo lądowanie nie było jednak zadaniem prostym, ponieważ Niemcy byli dobrze przygotowani na obronę francuskiego wybrzeża. Dowodzone przez generała Dwighta Eisenhowera wojska ze Stanów Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii i Kanady (byli wśród nich przedstawiciele innych narodowości, w tym Polacy) realizowały plan łączonego desantu morskiego i powietrznego. Rzecz działa się na plaży w Normandii 6 czerwca 1944 roku. Kluczowe wydarzenie dla przebiegu wojny, a także jedno z najważniejszych w amerykańskiej historii XX wieku. Nie powinno więc dziwić, że przeszło – przynajmniej w pewnym sensie – do świata popkultury. O „D-Day” (to amerykańskie określenie lądowania w Normandii) pisano książki, niekoniecznie naukowo-historyczne, wydarzenie to pojawiało się w grach komputerowych czy w końcu w filmach. Które w najciekawszy sposób opowiadają o wydarzeniach z czerwca 1944 roku? Przekonamy się! Najdłuższy dzień / The Longest Day (1962) Dramat wojenny z elementami akcji skupia się właśnie na „D-Day”, pokazując, jak przebiegały krwawe walki pomiędzy aliantami oraz nazistami. Film przygotowano z ogromnym rozmachem, a w latach 60. zachwycał realizacją oraz efektami specjalnymi. Te zresztą robią wrażenie nawet dziś. Jak na tamte standardy, budżet w wysokości 10 milionów dolarów to ewenement. Ale widać to na poziomie realizacji. W tym nieco zapomnianym obecnie filmie pojawiło się wiele znakomitości: Richard Burton, Robert Mitchum, Henry Fonda, Paul Anka czy John Wayne. Oczywiście wszystko przedstawiono z amerykańskim rozmachem i wizją świata, ale na pewno „Najdłuższy dzień” jest dziełem, które warto sobie przypomnieć. Kryptonim „Szmaragd” / Code Name: Emerald (1985) Twórcy filmu skupili się na okresie tuż przed inwazją wojsk alianckich na Normandię. Główny bohater, Gus Lang, uznawany jest przez hitlerowców za lojalnego informatora gestapo. W rzeczywistości jest amerykańskim agentem o kryptonimie „Szmaragd”. Jego zadaniem jest powstrzymanie amerykańskiego oficera – Andy’ego Wheelera, który trafił do niemieckiej niewoli – przed ujawnieniem prawdy o inwazji. Ciekawe spojrzenie na sprawę operacji „Neptun”, a także solidne kino akcji w wojennych klimatach. W dziele Jonathan Sanger główne role zagrali Ed Harris i Max von Sydow. Szeregowiec Ryan / Saving Private Ryan (1998) Chyba najbardziej spektakularne filmowe ukazanie tego, jak wyglądała inwazja wojsk alianckich w Normandii. Choć fabuła filmu skupia się na misji amerykańskich żołnierzy, którzy kilka dni po lądowaniu w Europie mają dostać się za linię wroga i odszukać szeregowca Jamesa Ryana, to inwazja na plaży Omaha stała się sceną ikoniczną. Przygotowana z rozmachem i fantazją, pokazująca okropieństwo wojny. Uznawana jest, całkiem zresztą słusznie, za jedną z najlepszych scen batalistycznych w historii kinematografii. W nagrodzonym pięcioma Oscarami filmie Stevena Spielberga brylowali Tom Hanks, Barry Pepper i Tom Sizemore. Ike: Odliczanie do inwazji / Ike: Countdown to D-Day (2004) Spojrzenie na „D-Day” z perspektywy najważniejszej dla powodzenia misji osoby – generała Dwighta D. Eisenhowera. Człowieka, który borykał się z wieloma problemami i rozterkami, a który musiał przeprowadzić jedną z najbardziej skomplikowanych operacji w historii wojskowości. Film rozpoczyna się w momencie, gdy generał otrzymał dowództwo nad operacją, czyli zaledwie 90 dni przed jej finałem. W „Ike: Odliczanie do inwazji” nie ma może wielu imponujących scen batalistycznych, ale na pewno spojrzenie na lądowanie w Normandii od strony dowództwa to ciekawe podejście do tematu. W Eisenhowera wcielił się Tom Selleck. D-Day (2004) Najlepszym podsumowaniem dla zaproponowanych wcześniej dzieł fabularnych niech będzie dokument „D-Day Jego reżyser, Richard Dale, skorzystał z wiedzy weteranów wojennych, którzy brali udział w desancie we Francji. Opowiedzieli oni swoją historię, a także zaprezentowali swoje spojrzenie na to, co działo się 6 czerwca 1944 roku. Film wzbogacony został o liczne nagrania pochodzące z okresu „D-Day”. Dla miłośników historii II wojny światowej – w czystej postaci, niefabularyzowanej – to pozycja obowiązkowa. Świetnie zrealizowany dokument, z którego można się naprawdę dużo dowiedzieć na temat tego, jak wyglądało obrośnięte legendą, ale i wieloma mitami lądowanie w Normandii. Michał Grzybowski Wejdź na FORUM! ❯

filmy o alkoholizmie polskie